Ik zit in een bubbel. Als ik online een rondje surf naar creatieve bureau's, zie ik vaak de drang naar meer. Ze beloven meer bezoekers, meer leads, meer conversies. Groei is het uitgangspunt, het doel. Succes wordt uitgedrukt in procenten: +12% verkeer, +27% verkoop, +43% engagement.
Maar is het ooit genoeg? Waarschijnlijk niet. Zouden we kunnen zeggen: We draaien goed, onze klanten zijn tevreden. De omzet is stabiel. Het is OK of is 'genoeg' een zwaktebod?
Ik zie dit ook in de echte wereld, bijvoorbeeld met fietsen. Eerst konden we lopen, op een gegeven moment gingen we sneller met de fiets en nu nog sneller met de e-bike en ik zie steeds meer mensen door rood fietsen (kennelijk ben ik niet de enige die het opvalt, lees hier en hier). Ik vermoed dat als je eenmaal die snelheid hebt, dat je dan niet meer wilt remmen voor het rode licht.
Misschien is dit met met bedrijven ook zo, maar die kapitalistische insteek stoot me steeds meer af. Technologie inzetten om slimmer te werken, niet harder klinkt mij beter in de oren.
Juist met een e-bike kunnen we genieten van de omgeving, de natuur en de (langere) weg naar de bestemming. Zet een podcast op, luister je favoriete muziek en zoef over de weg en wacht gewoon bij dat rode stoplicht even.
Geld als drijfveer heb ik altijd een lastige factor gevonden voor creatieve projecten. Het drukt de creativiteit in een richting en zorgt voor een beperking van experimenteren. Fouten worden vermeden, en daardoor wordt er snel gekozen voor de best-practice, de veilige weg. En dat is zonde, want creativiteit is het mooiste wat er is. Het zorgt voor nieuwe ideeën, nieuwe oplossingen en nieuwe manieren van werken.
Geld is nodig om te leven, een kantoor te huren, software te gebruiken, maar het is niet de reden waarom ik doe wat ik doe. Ik zou het ook doen als ik geen geld zou verdienen.
Technologie kan ons helpen om slimmer te werken, niet harder. Ik denk dat de valkuil is dat we echter juist nog harder gaan werken, doordat we meer kunnen doen in minder tijd. En die verwachting wordt ook door onszelf in gecreeërd. Iedereen is altijd bereikbaar, altijd online, altijd aan het werk. Kan het sneller? Doe het sneller. Kan het beter? Maak het beter. Kan het meer? Maak het meer. Door die verwachtingen is er ook steeds minder ruimte voor creativiteit, voor experimenteren en voor fouten.
Om meer rust te ervaren, stopte ik in 2016 zowel privé als zakelijk met Instagram, Facebook en LinkedIn. De constante stroom van updates, successen en geweldig werk van andere creatieven (aangezien het algoritme dat natuurlijk voorschotelde) gaf me het gevoel dat ik ook altijd moest presteren, altijd ‘aan’ moest staan. Het maakte me onrustig.
Ik besloot mijn e-mail niet meer meerdere keren per dag, maar enkel nog twee keer per week te checken. Twee ochtenden per week haal ik mijn mail op. Alle meldingen van alle apps, op alle apparaten, staan uit. Met verschillende tools heb ik mijn inbox zo ingericht dat spoedmails binnenkomen met een melding, maar dat gewone berichten rustig kunnen wachten in een aparte map die ik niet zie.
Ook heb ik mijn telefoon ontdaan van kleuren en afleiding via de Minimalist Phone app. Geen iconen, geen meldingen. Minder afleiding, minder stress, meer focus op wat ik écht wil doen.
Zo ben ik slimmer gaan werken, niet harder. Ik heb meer tijd om te creëren, te experimenteren en te genieten van het proces. En dat is wat ik het liefste doe.
Ik heb met Finally nooit de ambitie gehad om voor klanten enkel groei te behalen. Wij zetten creativiteit op nummer 1 en helpen projecten een level verder bij hun presentatie of digitale omgeving of uitstraling.
Wij zorgen voor net even dat stapje extra. Met slimme oplossingen, creativiteit en technologie zorgen we ervoor dat jullie website er goed uitziet, er een brochure is die aanspreekt bij de doelgroep en een huisstijl die past bij de organisatie.
Ik heb daarom ook altijd met veel plezier gewerkt voor maatschappelijke projecten zoals De Sociale Kruidenier, MiGreat, Petje af en KBS De Klimboom. Projecten met inhoud, impact en echte betrokkenheid.
En ik denk dat we als Finally daar weer meer focus op moeten leggen.